Της χάιδεψα τα μαλλιά με στοργή.
Δεν ξέρω τι πέρασε πρώτο απ’ το μυαλό μου.
Ότι ακόμα και μετά απ’ όλα αυτά, ανησυχούσε για μένα; Ότι εκείνη τη στιγμή δεν ένιωθα καθόλου τύψεις για όσα είχα κάνει;
Ότι ήταν τόσο όμορφη, σαν να είχε βγει από παραμύθι; Δεν ξέρω τι πέρασε πρώτο απ’ το μυαλό μου και τι τελευταίο.

Ανακάθησα στο κρεβάτι.

Ακούμπησε τα χείλη της στα χέρια μου και είπε ότι την τρόμαξα με όλη αυτή τη φάρσα και να μην το ξανακάνω ποτέ.
Δεν μπορούσε, όμως, να φανταστεί τι θα ακολουθούσε…