Βλέπω όνειρο.
Βρίσκομαι στο μέλλον κι έχει μόλις ανατείλει ο ήλιος.
Στέκομαι στη μέση της άδειας λεωφόρου.
Κοιτάζω προσεκτικά τι χρώμα έχουν τα αμάξια που περνούν.
Σκέφτομαι ότι, αν το επόμενο είναι μαύρο, θα φανείς κι εσύ μετά.
Βλέπω ένα όνειρο και με πλημμυρίζει φόβος.
Απαριθμώ όσα πρέπει να γίνουν για να πάνε όλα καλά:

• να φοράς μαύρα ρούχα με κοτσίδα στα μαλλιά
• να μετρήσουμε τις φακίδες μου και να βγουν ζυγό αριθμό
• να χορέψουμε Daft Punk σ’ ένα τελειωμένο μπαρ
• να μετρήσω ως το δέκα ξεχνώντας το τέσσερα
• να τελειώσει το τραγούδι και να πατήσω στοπ

Έτσι θα ‘ναι η ζωή; Όπως τα ‘χω φανταστεί;