Πλησίασα ένα μεγάλο εικόνισμα της Παναγίας.
Την κοίταξα, φίλησα την εικόνα, ξανασήκωσα το κεφάλι και την είδα να μου μιλάει:
«Με λένε Μαρία.
Ο πόνος δεν με πονάει.
Εγώ σας γέννησα όλους. Εγώ γέννησα και σένα.
Κάθε πρωί ανοίγω τα πόδια και βγαίνεις εσύ.
Εγώ σε γέννησα. Εγώ σε θήλασα.
Τα στήθη μου βγάζουν θεία κοινωνία. Ο κόλπος μου αίμα ζεστό.
Εγώ σας γέννησα όλους. Εγώ γέννησα και σένα.
Δεν θα σε πάρει καμία από μένα».
Τη διέκοψα τρέμοντας: «Είναι το σωστό;»
«Δεν θα σε πάρει καμία από Εμένα», είπε.
«Δεν θα την πάρει κανένας από Εμένα», είπα.
Έβαλα τον δυναμίτη κάτω από ένα στασίδι
και ρύθμισα τον χρονοδιακόπτη.