Σε ρώτησα: τι ώρα θα βρεθούμε;
Και μου ‘πες: Γκούγκλαρέ το.
Σε ρώτησα: τι ποτό θα πιούμε;
Και μου πες: φασόλι στρατσιατέλα.
Σου είπα: θα οργανώσω μια ψεύτικη κηδεία μου
για να έρθει πολύς κόσμος στο πρώτο μου λάιβ.
Και μου πες: σιγά μην έρθει κανένας στην κηδεία σου.
Και μου ‘πες: Γκούγκλαρέ το.
Σε ρώτησα: τι ποτό θα πιούμε;
Και μου πες: φασόλι στρατσιατέλα.
Σου είπα: θα οργανώσω μια ψεύτικη κηδεία μου
για να έρθει πολύς κόσμος στο πρώτο μου λάιβ.
Και μου πες: σιγά μην έρθει κανένας στην κηδεία σου.
Μετά ήθελες να πεις κάτι άλλο
Νόμιζα πως θα ήταν κάτι κακό
Μα ήταν ένα “σκεπάσου μην κρυώσεις”
Το ίδιο δεν είναι; Το ίδιο είναι.
-Μήπως ξέρεις τι ώρα θα βρεθούμε;
-Θα σου πω μετά, εν τω μεταξύ ψάξτο και λίγο στο ίντερνετ.
-Τι ποτό θα πιούμε;
-Είσαι λίγο αλκοολικός κι έχεις παχύνει.
Όλα ειναι στη θέση τους για να με τρ3λάνεις.
Μα σ’ έχει προλάβει χρόνια πρίν, μια άλλη
Που με σκέπαζε όταν κοιμόμουν
και μου έλεγε πως θα αναρρωτιόμουν
τι ώρα θα βρεθούμε.
